Osteopatia to system leczenia manualnego człowieka, w którym fizjoterapeuta w oparciu o anatomię, fizjologię i neurologię wywiera wpływ na szereg układów ludzkiego ciała (łącznie z emocjami), oraz wszelkimi reakcjami stresogennymi – postrzegając człowieka jako całość, nie dzieląc go na poszczególne fragmenty. Umożliwia to leczenie nie tylko końcowego objawu (np. bólu) – a jego pierwotnej przyczyny.
Ludzki organizm posiada naturalną zdolność do autoregulacji i regeneracji. Ta zdolność umiejętność naszego ciała będzie prawidłowo nam służyła, pod warunkiem stworzenia mu odpowiednich warunków by temu sprostać – taki stan nazywamy zdrowiem.
Terapia osteopatyczna ma na celu odnaleźć słabe ogniwo w ciele pacjenta, które zaburza proces zdrowienia, i tym samym wyzwolić naturalne zasoby organizmu umożliwiające regenerację. Terapeuta skupia się zatem nie tyle na samych objawach, ale na całym Pacjencie i jego ogólnym stanie.
Medycyna osteopatyczna dostrzega, że wiele czynników upośledza zdolność autoregulacji organizmu, co prowadzi do zaburzeń w wielu układach ludzkiego ciała.
Oprócz najczęstszych dolegliwości, takich jak ból kręgosłupa, stawów lub kończyn – terapia osteopatyczna obejmuje szeroką gamę problemów, np.: urazy, przeciążenia tkanek miękkich, problemy organizmu wynikające z wykonywanej pracy, bóle i zawroty głowy, migreny, zmiany zwyrodnieniowe, cieśni (np. nadgarstka), problemy wynikające z ucisku na nerwy obwodowe i zaburzenia funkcjonowania narządów wewnętrznych.
Terapia polega głównie na leczeniu manualnym, ale jeśli to konieczne, na zaleceniach zmiany nawyków życiowych i żywieniowych.